اختصاصی قدس آنلاین- نمایش «تماشاچی محکوم به اعدام» به کارگردانی مقداد اسلامی در تماشاخانه پایتخت در حال اجرا است. نکته بارز این نمایش این است که یک اجرا در ۳۰ شب به نمایش داده نمی شود بلکه ۳۰ اجرا در ۳۰ شب به نمایش گذاشته می شود. نمایش «تماشاچی محکوم به اعدام» به نویسندگی و کارگردانی مقداد اسلامی براساس نمایشنامه ای با همین نام از ماتئی ویسنی یک از ۱۲ تیر  ماه در تماشاخانه پایتخت در حال اجرا است.
حامد اسلامی تهیه کنندگی این نمایش را بر عهده دارد که تا ۱۲ مرداد ماه اجرا خواهد شد.
مقداد اسلامی؛ کارگردان نمایش "تماشاچی محکوم به اعدام" در گفت و گویی اختصاصی با خبرنگار قدس آنلاین اظهار داشت: این نمایشنامه یک بار در سال ۹۰ اجرا شده است، اما متن دوباره بازنویسی شده و کاملا تغییر کرده است، تنها ساختار و شخصیت ها همانی است که ماتئی ویسنی یک نوشته است.
وی ادامه داد: اول و آخر نمایش به طور کامل تغییر کرده و ۱۰ دقیقه آخر دیالوگ ها به صورت متفاوتی بیان می شود که تمام ۷۰ دقیقه گذشته را در سایه می برد.
اسلامی با اشاره به اینکه دیالوگ ها در ۷۰ دقیقه اول سرد است، افزود: اجرای نمایش با اجرای موسیقی آمیخته شده است و سعی شده است که فضای شادی را به وجود آورد.
کارگردان نمایش "تماشاچی محکوم به اعدام" با بیان اینکه در ۱۰ دقیقه پایانی تماشاگر تمام ۷۰ دقیقه ابتدایی نمایش را فراموش می کند، اذعان کرد: جریان این نمایش ماجرای مسافری است که سوار اتوبوس شده و می خواهد به بندر عباس سفر کند در مسیر راه به خواب می رود و زمانی که بیدار می شود مشاهده می کند که به دریای خزر رسیده است، دقیقا همه چیز آن یادش می آید، اما با موضوعی که دغدغه زندگی همه ما انسانها است و آن مسئله جبر و اختیار است مواجه می شود.
وی گفت: البته در نمایش نه به صورت دیالوگی بلکه به صورت فرمی بخشی از موضوع جبر و اختیار به نمایش درآمده است و این موضوع خوانش کارگردان از متن بوده است.
اسلامی عنوان کرد: نمایشنامه ماتئی ویسنی یک متن قویی است، بخاطر اینکه ماتئی ویسنی یک در یک کشور کمونیستی زندگی کرده است و همیشه در نمایش نامه ها ی خود، نقدی به دولت های کمونیستی داشته است.
کارگردان نمایش "تماشاچی محکوم به اعدام" با اعلام اینکه متن نمایشنامه ماتئی ویسنی یک کمدی است، تصریح کرد: در نمایشنامه ای که ماتئی ویسنی یک نوشته است ماجرای یک دادگاهی است که بی خود و بی جهت می خواهند یک نفر را محکوم کنند و داستان و قاضی فقط می خواهند یک نفر رو متهم و سرانجام محکوم کنند و دلایل بی ربطی را به او بسط می دهند و این دلایل مطرح شده تماماً کمدی است.
وی توضیح داد: در بازنویسی این نمایشنامه تلاش شده است بخش کمدی آن بیشتر شود و این اقدام با تغییر در نحوه اجرا، دیالوگ ها، گویش ها و فرم ها صورت گرفته است، تا تماشاگر عام نسبت به اجرای نمایش احساس رضایت کند.
اسلامی با بیان اینکه بازیگرها با حساسیت خاصی انتخاب شده اند، اذعان کرد: توانایی خوب بازیگران ملاک اساسی انتخاب آنها بوده است چرا که هر روز در نحوه اجرا و دیالوگ ها تغییرات ایجاد می شود، در واقع یک اجرا در ۳۰ شب به نمایش داده نمی شود، بلکه ۳۰ اجرا در ۳۰ شب به نمایش گذاشته می شود و این شیوه ای است که برای اجرای آن توسط خودم انتخاب شده است.
کارگردان نمایش "تماشاچی محکوم به اعدام" گفت: چندین سال بر روی شیوه فوق تحقیق کرده ام و این شیوه تربیت بازیگر است که به نظر می رسد هم برای بازیگران و هم برای تماشگران جذاب است؛ در عین حال در این شیوه دیالوگ ها بداهه نیست.
به گزارش قدس آنلاین؛ در خلاصه این نمایش به زبان کارگردان "تماشاچی محکوم به اعدام" آمده است: «تماشاچی محکوم به اعدام" جایی را که بشر به عنوان جدیدترین و خشکترین وبی روح ترین مکان در تمام دوران و تمام  دولتها میشناسد، به  شوخی  و بازی میگیرد. از لحظه ی آغاز، تکلیف کار برای مخطب روشن میشود. او به دیدن مضحکه ای آمده و نه کارگردان و نه بازیگران و نه دکور، نه گریم و ... قصد آن را  ندارند که در لفافه و یا پیچیده، حرفی بزنند. همه چیز تا آنجا که بشود، کاریکاتوری، بیرونی، اگزجره و به شدت رو است. مخاطب درگیر نمیشود، همزاد پنداری نمیکند و تا یک پنجم پایانی مطمئنا سرگرم شده و خوب، راحت و بی پروا خندیده است. او نیز جزو این بازی، شده و چه کسی از بازی لذت نمیبرد.
در صحنه ی پایانی به شدت، شرایط، متفاوت است. تا انجا که تماشاگر همه ی آنچه دیده است راگویی از، یاد می برد. متهم و قاضی یکی میشوند، تمیز خوب و بد ناممکن و در انتها خود را در مقابل خود میبیند. همین. نه حرفی جدید برای گفتن وجود داره که ما قصد گفتنش رو داشته باشیم نه پیامی که ما دریافته باشیم و به خیالمان کسی دیگر نفهمیده و ما قرار باشد به او بفهمانیم. دادگاه فرو میریزد پیش چشم تماشاگر و قضاوت رنگ میبازد. دغدغه ی همگانی و جهان شمول بشر، صحنه را می گیرد. جبر یا اختیار یا هردو در آخر، به قدر فهم کارگردان، از جهان پیرامون خود و خوانشی که اواز این نمایشنامه  داشته، و  صد البته  کاملا شخصی است  و اعتباری ندارد، پاسخی قاطع  و صریح به  این دغدغه ی عظیم  داده میشود. روشن، مستقیم و به وضوح. همین. نه لزوما درست یا غلط! پس ما پیامی نه میدهیم و نه داریم که بدهیم!»
گفتنی است این نمایش را مقداد اسلامی، مسعودشاکرمی، میرنادرمظلومی، شیرین صفایی، الهه پور جمشید، حمید فتوحی، حمید رضا زغم، شروین برکت و یاسمن مهرابی بازی می کنند.
از دیگر عوامل نمایش می‌توان به مدیر تولید: محمدرضا خادمی، دستیار تولید: محمد اسلامی، دستیار کارگردان: حسین جزایری، موسیقی: سروش صادقی، طراح لباس: ساعده لرستانی، طراح دکور: سعید یزدانی، طراح حرکت: ساعده لرستانی، طراح نور: محمد امین ده فولی، روابط عمومی و منشی صحنه: سپینود وفامنش و عکاس: رومینا هدشو اشاره کرد.